Światło się zmieniło i wizja zniknęła. A może był to tylko wytwór jej wyobraźni...

oboje wiemy, że i tak wrócisz do pracy. – Zabrała mu szklankę, zaniosła do kuchni i wróciła z
Jest zły do szpiku kości?
może nosić dziesięciocentymetrowych obcasów.
ciał. – Był zmęczony, głodny i zły.
reflektora.
piwem. – Odpręż się, zjedz coś, a potem wrócisz tam i zabierzesz się od pracy ze zdwojoną
– O1ivia leci do Kalifornii. Wyląduje za kilka godzin. Muszę ją odebrać z lotniska.
Nie zostawiła listu w widocznym miejscu.
mu na niej zależało, bardziej jako na przyjaciółce niż kochance, ale w przeszłości wiele ich
Jackson Lisa NOC TAJEMNIC Prolog Pomocy! Nie mógł się ruszyć. Ból rozsadzał czaszkę, nie pozwalał zebrać myśli. Obraz rozmywał się przed oczami. W głowie chaos i zamęt. Kompletny bezład. Działo się coś złego... bardzo złego. Gdyby tylko mógł myśleć, skupić się na czymkolwiek. Na czymś innym niż ten ostry ból szatkujący mózg. Umieram. Niech mi ktoś pomoże! Nie zdołał wydobyć z siebie nic prócz potwornego jęku. Leżał rozciągnięty na swoim biurku... a przynajmniej wydawało mu się, że to jego biurko. Z wysiłkiem zmrużył oczy, próbując zobaczyć wyraźniej, ale światło było słabe i ciemne, obrazy rozmywały się, kontury zacierały. Jak się tu znalazł? Nie pamiętał dokładnie, chyba właśnie się obudził... Nie... nie tak... przyszedł tu popracować... tak... a potem... a co potem? Caitlyn. To miało związek z Caitlyn i z rozwodem! Ale dlaczego nie mógł ruszać głową? Ani nogą? Ani... Ani żadną inną cholerną częścią ciała? Ogarnęła go panika. Zebrał wszystkie siły i spróbował jeszcze raz. Żaden mięsień nie drgnął. Jezu Chryste, co się dzieje? Muzyka. Delikatna, klasyczna. Barokowa. Coś, czego nie rozpoznawał. Sączyła się z głośników. Co tu się, do diabła, dzieje? Weź się w garść. Nie panikuj. Jesteś w swoim gabinecie w domu w Savannah... przy biurku. Telefon stoi na brzegu biurka, tam gdzie zawsze... To dlaczego, do cholery, nie mogę się ruszyć? Wstrząsnął nim strach, ale jednocześnie ogarnęła go niemoc, jakby uległ ciemności czającej się wokół. Na brwiach zebrały mu się kropelki potu, ale nie mógł podnieść ręki, aby je zetrzeć. Z tyłu usłyszał kroki... a może tylko mu się zdawało. Świetnie. Ktoś tu jest i pomoże mu. Albo i nie. Przeszły go ciarki. W żyłach buzowała adrenalina. Chociaż próbował, wciąż nie mógł przekręcić głowy. Ale dlaczego? Jest chory? Na prochach? A może to tylko koszmarny sen? Ogarnęły go mdłości. Co to wszystko znaczy? Co on takiego zrobił? I kto tu z nim jest? Nikt. Nikogo nie ma. Nikt nie chce zrobić ci krzywdy, na miłość boską. Świrujesz. Uspokój się! Telefon! Gdyby mógł sięgnąć do telefonu i wykręcić numer pogotowia... Ale nie mógł ruszyć ręką. Mięśnie odmówiły posłuszeństwa.
A jeśli zginęła kolejna przyjaciółka jego eks?
– A jaką rolę gra w tym wszystkim Fernando Valdez? – zainteresował się Montoya.
mieszkanko w Baton Rouge, gdzie studiowała w college’u Wszystkich Świętych. Bentz
w oknie sypialni.

na federalnego.
w swoich pomiętych marynarkach wytoczyli się z motelu. Kolejka samochodów
I nagle zdała sobie sprawę, że oczy Rainie dziwnie błyszczą. Że policjantka zacisnęła
powiesił marynarkę na oparciu krzesła. Potem wszedł do miniaturowej łazienki, sprawdził
nie wypowiadając ani słowa. Przewodnik się zdenerwował, zaczął wylewnie
wiadomościach. Popatrzyła na nią z obawą. Potem westchnęła, usiadła
Do wariatkowa. Paliło go w środku. Żałował, że nie ma nic ostrego.
- Myślałam, że takie rzeczy robi się jedną ręką- wyszeptała Rainie.
Podał jej śrubokręt i bez słów wzięli się do roboty. Najpierw zdemonto¬
całkiem naturalne.
szybciej odejść. Podejdźcie do najbliższego ochroniarza albo skryjcie się
surową twarz, lecz inteligentną twarz kobiety sukcesu. Krótko mówiąc, stuprocentowa,
chodzi.
będzie lepiej, on nie miał zamiaru się śpieszyć.
Cholera, ale z nas idioci!